قانون ساعت ۱۴ برای کوهنوردی کافی نیست
قانون ساعت ۱۴ از قوانین نانوشته در کوهنوردی و کوه‌پیمایی است که رعایت آن از سوی کوهنوردان لازم است اما کافی نیست.
به علت محدودیت در تفریحات و نزدیکی شهرها به دامنه کوه، معمولاً کوهنوردی جزو اولین تفریحات افراد قرار می‌گیرد.
بنابراین گذراندن دوره آموزش کوهنوردی و استفاده صحیح از وسایل کوهنوردی، جزو اولین اصولی است که باید از سوی علاقه‌مندان به این رشته رعایت شود.
یکی از قوانینی که در این دوره‌ها به آن تاکید می‌شود، قانون ساعت ۱۴ است. به این معنا که کوهنورد و کوه‌پیما باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی کند که راس ساعت ۱۴ در قله و یا هدف از پیش تعیین‌شده‌اش برسد، در غیر این صورت باید به سمت محل آغاز پیمایش باز گردد.
این قانون در فصل زمستان و با توجه به ساعات تاریکی هوا متغیر است.
اما باید دانست که رعایت این قانون یکی از شروط لازم برای کوهنوردی است و به تنهایی نمی‌تواند امنیت یک پیمایش را تامین کند.
به طور کلی برای برنامه‌ریزی کوهنوردی، پیش‌بینی و چک کردن وضعیت جوی، توجه به آب و هوای مسیر پیمایش و انتخاب ساعت با توجه به کوتاه یا بلند بودن روز، امری ضروری است.
چرا که فقط تاریک شدن هوا می‌تواند برنامه کوهنوردی را به چالش بکشاند.
پس اگر وضعیت آب و هوایی قبل از ساعت ۱۴، تغییر پیدا کرد، بازگشت به محل آغاز پیمایش ضروری است و حتا می‌تواند از فتح یک قله هم مهمتر باشد.
